κινητός

-ή, -ό (ΑΜ κινητός, -ή, -όν Α θηλ. και -ός) [κινώ]

1. αυτός τον οποίο μπορεί να κινήσει κάποιος, αυτός που μπορεί να μετακινηθεί ή αυτός που μετακινείται (α. «πολλά ακίνητα δεν έχει, η κινητή του όμως περιουσία, και ειδικά η συλλογή του, είναι τεράστια» β. «κινητό συνεργείο αιμοληψίας» γ. «κινητή οὐσία», Κώδ. Ιουστιν.

δ. «εἰκὼ δ' ἐπινοεῑ κινητόν τινα αἰῶνος ποιῆσαι», Πλάτ.)

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ κινητά

η περιουσία που συνίσταται μόνο σε χρήματα ή γενικά αντικείμενα, σε αντιδιαστολή με τα ακίνητα

νεοελλ.

φρ. α) «κινητή εορτή» — θρησκευτική γιορτή τής οποίας η ημερομηνία είναι μεταθετή («το Πάσχα είναι κινητή εορτή»)

β) «κινητός πληθυσμός» — πληθυσμός μη μόνιμος, πληθυσμός που διαμένει προσωρινά σε ένα μέρος

γ) «κινητές αξίες» — χρηματιστηριακοί τίτλοι, μετοχές κ.ά.

αρχ.

αυτός που υπόκειται σε αλλοίωση.